پا پرانتزی یا اصطلاح علمی آن ژنوواروم یکی از شایع ترین مشکلات مربوط به مفصل زانو است که می تواند به خاطر مشکلات و اختلال در اتصال استخوان ران و ساق به یکدیگر باشد.
البته در بسیاری از موارد پای پرانتزی، خود استخوان ساق و ران هم دچار انحنا هستند و همین مساله یک حالت کمانی را برای کل پا به وجود می آورد.
درمان نکردن این مشکل در بزرگسالی می تواند منجر به استئو آرتریت زودرس یا همان آرتروز مفصل زانو شود یا مشکلات حرکتی و ساختاری دیگری را برای زانو به وجود بیاورد.
ژنوواروم یا زانو پرانتزی به طور طبیعی بین نوپاها و کودکان زیر دو سال دیده می شود و معمولا تمامی کودکان تا سن سه الی چهار سالگی درجاتی از ژنوواروم را دارند و اغلب اینها خودبه خود و بعد از یک سالگی به تدریج تغییراتی برای اصلاح این حالت در پایشان به وجود می آید اما اگر ژنوواروم یا زانوی پرانتزی باقی ماند باید کودک را تحت نظر قرار داد.
عوارض
با متمایل شدن زانو به خارج و واکنش به آن، اختلالهایی به مرور ایجاد میشود که شامل ایجاد اختلال در ساق پا، درد حین ایستادن و قدم زدن، لنگش، مشکل در حمل اجسام، مشکل شدن استفاده از توالت ایرانی و اشکال در نشستن به حالت چمباتمه روی زمین است.
تشخیص
معاینه درمان پا پرانتزی در حالت خوابیده به پشت انجام میگیرد.
زانوها را کاملا باز کنید و قوزکهای داخلی هر دو پا را به هم بچسبانید و تا حد ممکن استخوانهای کشکک را به سمت هم بچرخانید.
اگر فاصله دو زانو در این حالت بیش از سه سانتیمتر باشد، به بررسی پزشکی نیاز دارد.
پزشک معمولا با گرفتن عکس ایستاده از کل اندام تحتانی و محاسبات خاص، ارزیابی دقیقتری انجام خواهد داد.
حرکات ورزشی
ورزش برای زانو پرانتزی تاثیر زیادی در سرعت بخشیدن به روند درمان دارد، تعدادی از این ورزش ها در ادامه آورده شده است:
ورزش های تقویتی
– در حالی که رو به شکم دراز کشیده اید، مچ پا را به خارج چرخانده و زانو را راست کنید تا عضلات نیمه غشایی و نیمه وتری تحت کشش قرار گیرند.
– حرکت فوق را در وضعیت خوابیده به پشت انجام دهید.
– در وضعیت ایستاده در کنار چوب موازنه یا میز از پهلو قرار گیرید و به ترتیب یک پا را به طور مستقیم بالای آن بگذارید. سپس پای اتکا را دورتر نگه دارید و با تنه به طرف پایی که روی میز قرار دارد خم شوید.
– در وضعیت ایستاده قرار گیرید در حالی که پاها از یکدیگر فاصله گرفته و از ناحیه جانب داخلی مچ به زمین فشار آورید. میتوان برای کمک به کشش ناحیه کشاله و داخلی ساق، دست موافق پای تحت کشش را بر روی ناحیه خارجی ران در بالای مفصل زانو قرار داده و ران را به طرف داخل و پایین فشار داد.
– در وضعیت نشسته با گرفتن مچ پا آن را به حالت چرخش به خارج ببرید.
– در وضعیت نشسته به حالت قورباغه با کمک دستها، تنه را از زمین به کشش عناصر استاتیک جانب داخلی زانو بپردازید.